Je ziet een pizza. Ik weet dat het overheerlijk is met een lekkere krokante bodem. Want ik heb het geluk gehad dat ik het vandaag mocht proeven. Samen met Kaja Kiss Sally en Ronald, mijn collega’s van het PGZO (Platform Gehandicapten Zuidoost). Het werd ons aangeboden door Janny Twigt.
Deze op de foto is vegetarisch met olijven spinazie rode ui tomaat en kaas. Sally had er één met salami. We hebben genoten. Het was jammie!
Waar: No Limit, Geldershoofd 80 Amsterdam Zuidoost, achter metrostation Ganzehoef
Waarom geluk?
De volgers van PGZO weten dat wij een geschiedenis hebben met de toegankelijkheid van No Limit. Het had wel wat voeten in de aarde om zeg maar op goede voet met No Limit te komen. Want we konden er eerst niet in. Ik was woest. En dat hebben wij laten merken. De blogs hierover kan ik niet zo snel vinden Die doe ik er later wel bij.
Het is goed gekomen na inspanning van de kant van het stadsdeel, No Limit en PGZO. Wij kunnen nu door dezelfde ingang als iedereen naar binnen, de stoep is verhoogd, er is vanaf het fietspad een oprit geplaatst en de fietsenrekken zijn verplaatst. Het is niet geheel integraal toegankelijk volgens de richtlijnen, maar ik merk aan onze groep dat ze het accepteren. Wij vinden het fijn om er nu te zijn. Het café is lekker ruim en je kunt er gewoon keren met de scoot. Vandaag waren wij er met 3 scootmobielen en 1 elektrische rolstoel.
Er hangt een chille sfeer. Het is meer jeugd dat er hangt. Maar het deert niet. Ik hoor als ik er ben meestal jazzy music. En wat het extra fijn maakt, niemand doet moeilijk als ze ons zien. Ze laten ons gewoon er zijn zoals de anderen er mogen zijn.
Graziella Hunsel Rivero heeft er haar Jazz Lounge. Daar hoor ik hele goede recensies over. Ben er nog niet aan toe gekomen om te gaan.
No Limit heeft nu een Italiaanse kok. Er zijn ook broodjes vanaf 2 euro en Italiaanse gerechten. Zie afbeelding. Het broodje bakkeljauw heb ik al genuttigd. En Ronald heeft een pistoletje kaas extra gepimpt gegeten. Lekker hoor.
Drankjes zij ook heel betaalbaar.
Vandaag gingen wij weer naar No Limit. Dit hebben wij de afgelopen weken regelmatig gedaan omdat we met de Wijksafari meedoen en de setting speelt zich af in die buurt. Wij gaan er naartoe omdat we +- 1,5 uur niets te doen hebben. Die tijd gebruiken wij om even een wc-stop te maken en iets te drinken. Er is een rolstoeltoilet waar ik met de scoot in kan.
Vandaag stond het bord waarop het menu staat geschreven, pal tussen de oprit en de ingang. Een obstakel dat ons beperkte in onze mobiliteit. Ja ja niet wij hebben de beperkingen die bevinden zich rondom ons in de samenleving!
Ronald snelde naar binnen. Ik hoorde hem roepen, kom even kijken kom even kijken. Even later zag ik Janny Twigt verschijnen met een brede glimlach. Ze dacht denk ik ‘oh jee wat nu weer?’. Ze zag het probleem en schoof het bord meteen opzij en zei ‘dankjewel dat jullie ons er telkens op attent maken’. Ik lachte en zei graag gedaan en jij ook dankjewel. We reden naar binnen.
Aan tafel gezeten besloten we één pizza te bestellen en het te verdelen met voor ieder een slice. Toen kwam Janny die bood ons een pizza aan. Wow! Ieder een pizza!
Wel reclame maken hoor zei ze. Bij deze dus gedaan. Je hebt al gelezen hoe het smaakt :-)
Psst! Janny Twigt is de directeur van No Limit en de buurthuizen (PBAZO)
Reactie schrijven