Ik sta ik de AD!

Het is niet zo moeilijk om de te beloven dat je iets leuks gaat meemaken want een dag is 24 uur lang. Tussen al de ups en downs ben ik zelf voornamelijk bewust bezig mee te doen aan de ups. Die downs daar heb ik toch geen macht over.

Ik zit op de scoot en ik up (alsof het een werkwoord is). Ja toch net als een sit up. Doch niet sit up bank (dat trekken m’n buikspieren niet) maar zit up scoot. Dit betreft een ander soort beweging. Een beweging van mensen die begaan zijn met het klimaat. The only way is up baby!

 

Met 2 jassen aan en een schootdeken,  koolhydraatarme boterhammetjes in het bakje, liefje z’n krentenbol in het zakje, ik m’n bulletproof koffie in het thermoskannetje en hij z’n eigen koffie, togen wij naar het museumplein. Doel: mee strijden voor een gezond klimaat voor ons allen.

 

Maar eerst moeten we er zien te komen met de metro. Altijd spannend, doen de liften het, moet ik vooruit of achteruit eruit. Er hoeft maar één lift stuk te zijn en m’n dag is vergald. En als ik achteruit eruit moet dan gieren de zenuwen door me heen.

Alles zat mee gelukkig. Dus alle ruimte om te blijven functioneren met plezier.

Vooral het gevoel van zinnig bezig zijn kabbelt in slakkengang door m’n body. Nee vooral geen stress maar relaxed tussen de menigte. Luisteren naar de sprekers, beetje om me heen kijken en voelen dat ik hier deel van mag uitmaken. Bewonderen en blij zijn met zoveel goede mensen. Die er voor jou en mij staan. Voor een gezonde toekomst. Voor onze mooie aarde. Tegen kapitalisme tegen machtsmisbruik tegen overconsumptie tegen misbruik van mensen. Tegelijkertijd waren er marsen in New York, Londen en Kopenhagen, Kyoto, Kampala en meer. Ik wil daar deel van uitmaken. Ik wil me wentelen in de positieve energie van deze strijd.

 

Meerijden in de massa ging dit keer best wel goed. Zo langzamerhand begin ik de routes van de demonstraties te leren kennen en al doende heb ik ook geleerd hoe ik m’n plekje in de menigte behoud. Het maakt meerijden relaxter ipv dat je de hele tijd heel geconcentreerd moet  opletten op alles. Dat je niet tegen mensen hun schenen rijdt of dat mensen geen rekening houden met je of dat ze je niet zien, dat je niet in een tramrail belandt dat je afstand bewaart.

Dit keer had ik alle ruimte omdat ik voor een spandoek uit reed. Zo ontstond er telkens spontaan ruimte voor het doek. Cool! En met die toegankelijkheid viel het best wel mee want alle ruimte op straat werd gebruikt dus er was altijd wel een geschikt plekje te vinden waar ik terecht kon.

 

ROUTE

Museumplein - Weteringcircuit - Keizersgracht - Utrechtsestraat - Weteringcircuit - Museumplein. 

Met een levendige stoet langs de Amsterdamse grachten  👪👩‍👩‍👦👨‍👨‍👦👩‍👦👨‍👦👩‍👧👨‍👧👩‍👦‍👦👨‍👧‍👦

 

 

Dus vandaag heb ik een boel positieve vibes opgesnoven. Leuk toch? Maar liefje was toe aan nieuwe knieën. Das weer niet zo leuk voor hem. Hij vroeg aan mij “liefje vond je het leuk vandaag?. Ja zei ik hartstikke leuk. Ja zei hij ik ben blij dat we gegaan zijn. Ik ook, zei ik.” Hij zit nu achter de computer vast en zeker met de foto’s van vandaag bezig. De oogst. Maar ik sta alvast in de AD. Ook leuk!

Reactie schrijven

Commentaren: 0

Some pictures of me and

Ronald en Caroll
Ronald en Caroll