Rudolf Werner we waren via Facebook bevriend. Soms kwam ik je tegen onderweg. Op Fb voelde ik me vaak gesteund door jou in de strijd voor goede toegankelijkheid of ook in het 'zwarte piet niet' debat en zo leerde ik de rechtvaardige persoon in jou kennen. Maar een livegesprek met jou was zeldzaam en kortdurend en dan maakte ik ook kennis met de brombeer in jou maar een lieve en grappige brombeer.
De eerste keer dat ik je live zag was bij Auke VanderHoek thuis. Je had je camera bij je, of camera's. Want er lag me toch een arsenaal aan camera's op de keukentafel van Auke. Maar ook van Auke en Ronald Blonk. Ik maakte nog een grapje want er waren alleen mannen dus vroeg ik aan jullie wie heeft de grootste? Volgens mij moesten we daar wel om gniffelen.
Gek dat ook al ga je niet met iemand om, dit soort herinneringen toch maken dat iemand in je geestelijke fotoalbum met verhaaltjes terecht komt zodanig dat het toch even schrikken is als die persoon er niet meer is. Laatstaan voor de personen die hele boekwerken over jou in hun bibliotheek dragen. Ik wens ze heel veel sterkte en heel veel mooie herinneringen. En ook al zijn ze niet altijd even mooi IEDEREEN heeft zwarte blz.
Dag Rudolf, ondanks onze oppervlakkige relatie, ik draag je steun mee en dat is de mooiste herinnering die je mij kon geven. R.i.p.