Ik was jarig. Dan verdien je wel een feestje. Bij een beetje party mag wel wat glitter en glamour. Nu had ik wel de glitter gevonden in mijn nieuwe Starbucksbeker. Maar toen ik naar de glamour op zoek ging werden wij in eerste instantie geweigerd aan de deur. “Huh! wat krijgen we nou dacht ik; in de aankondiging stond “u bent van harte welkom!’. Tegen de bewaker zei ik “dan wil ik wel iemand van de organisatie spreken want ik heb de aankondiging gelezen en daarin staat dat ik welkom ben”. Maar de organisatie was mij voor en kwam ons alsnog binnenlaten met de woorden “we vinden het zo sneu dat u voor niets bent gekomen”. Een dame van de organisatie kwam naar me toe om de vergissing uit te leggen maar ze hakkelde want hoe zeg je nou keihard tegen het plebs dat het alleen voor VIP's of Bobo's toegankelijk is. Poeh wist ze niet dat ik Hip ben. En jarig. Hip hip hip hoeraaa. Eind goed al goed, ik kreeg mijn glamour. Een speech van de voorzitter van onze bestuurscommissie, fotografen Auke VanderHoek en Hans Mooren cameraman Chris Sommer en Kenny Zschüschen strak in pak. Oh en mijn eigen paparazzi (lees vriendje) die overal waar ik ben met z’n camera opduikt en mij spot bij alle kerstbomen. No where to hide. Bij hem gedraag ik me als mannequin and strike a pose. Ik kreeg ook nog een voorstelling cadeau van alle muziekberoemdheden die poseerden in een diepvries ter grote van een kleine gymzaal. Dat waren pas stijve harken. Bij elke grootheid klonken hun verworven tonen. Goed bedacht! Om de kou te trotseren kan je meedansen om warm te blijven. Maar eigenlijk heb ik niemand zien dansen; waarschijnlijk door de vrieskou. We bevonden ons in de Nederlandse IJsbeelden Festival ‘Music Inspires’ dat van 10 december tot en met 5 februari tegenover Decatlon staat. Heb meteen de toegankelijkheid gecheckt. Alles is bereikbaar gemaakt met opritten, van ingang tot toilet toe. De Bijlmer Arena (metro)station is op steenworp afstand. Kaartje festival 16,50. De voorzitter ontstak de sfeerverlichting en opende daarmee de shining Arena Boulevard. Je kreeg nog een drankje en toen was de glamour voorbij. Op naar het volgende hoogtepunt want de inwendige mens begon te grrrommen. Die stilden wij bij Marmaris met pizza en mixgrill. Later kwam Sherry Jae Ebere erbij. Zij verorberde een meelbal oeps pizza op het koude terras. Ja want ze hadden de terrasverwarmers al uitgedaan. Wel verdacht; waarschijnlijk om ons te ontmoedigen om heel lang te blijven hangen. Sherry had net ook iets feestelijks achter de rug; ze kwam uit Utrecht alwaar de uitreiking van het boek waar ze ook in staat, was: ‘Worden wie ik ben’. Het feestgedruis verstomde en de party poopers gingen richting huis. Sherry richting Venserpolder en de paparazzi en ik richting Reigersbos. Ik had het wel goed voor elkaar want ik dook met de paparazzi het bed in en ineens besefte ik dat hij ook mijn stalker is want overal waar ik kom, is hij er! Naaaa wat wil ik nog meer: alle bewijs dat ik een beruchtheid ben met bijbehorende glitter en glamour fotografen cameraman paparazzi en stalker. Ik voel me echt Hip!* *Hip = Handicap important person